Haar schuil- en bijnamen zoals “ijsblok”, “kat” en “trubbel” zeggen genoeg. De gevaren van het getijde water, kende zij natuurlijk niet en ook de zwemkunst, was haar vreemd. Toen een crosser haar daarover aansprak, antwoordde zij: ”Ik ben niet naar hier gekomen om te zwemmen, want dan had ik wel een badpak meegenomen”. Ook was het Riet die na een tocht vanuit het westen in maart 1945 de eerste voorjaarsbloemen meebracht en spontaan aan H.M. Koningin Wilhelmina aanbood tijdens haar bezoek aan het reeds bevrijde zuiden. Hare Majesteit waardeerde deze geste zeer. Als koerierster heeft Riet tenminste vier keer gebruik gemaakt van de “Albrecht route” (alle in het voorjaar van 1945). De laatste tocht was half april. De Merwede was toen door de Duitsers reeds afgesloten d.m.v. een aantal rijnaken ter hoogte van het Zuidplaatje nabij raaipaal 975. Samen met “haar crosser” werd de tocht toch volbracht. Het was tevens de laatste keer dat de “Albrecht route” gebruikt werd. Riet had duidelijk respect voor de oudere crossers. Zelf beschrijft ze de gemaakte crossings als de gevaarlijkste daden uit haar oorlogsverleden. De ervaringen opgedaan tijdens de crossings hadden zoveel indruk op haar gemaakt dat zij kenbaar had gemaakt dat nadien haar as uitgestrooid diende te worden op de Nieuwe Merwede. Ondergetekende heeft in samenwerking met zijn vrouw , alsook met Riets man Gerard en schipper Gerrit de plechtigheid, samen met 12 familie leden bijgewoond op 21 juni 2004.

Als oorlogsinvalide is zij op 14 juli 1949 te Sliedrecht, samen met haar crossvrienden gedecoreerd met de dapperheidsonderscheiding de Bronzen Leeuw. Deze werd haar opgespeld door Z.K.H. Prins Bernhard. De veelzeggende tekst ‘Ceda Nulli’ (‘Ik versaag nooit’) sierde haar en haar huis. Lage Zwaluwe, M. Hoevenaar J.C. zn. 